Promieniowanie jonizujące nie jest wskazane u pacjentek ciężarnych (z uwagi na jego teratogenność).Jednak podobnie jak w wielu sytuacjach, tak i tutaj jest to przeciwwskazanie względne - przykładowo, tomografię komputerową można rozważyć, gdy pacjentka:przeszła uraz wielonarządowy i trzeba wykonać jej trauma scanma objawy i wysokie ryzyko zatorowości płucnejmoże mieć schorzenie potencjalnie zagrażające życiu, obraz USG jest niediagnostyczny, a rezonans magnetyczny nie jest dostępnyW powyższym przypadku pomimo wywiadu ciąży i podwyższonego poziomu beta hCG zauważamy brak pęcherzyka ciążowego w macicy - podejrzewamy ciążę pozamaciczną. Stosując obrazowanie tomografii komputerowej lub wykonując zdjęcie przeglądowe nie narazimy płodu na zwiększone ryzyko wystąpienia wad wrodzonych.Zdarza się wykonywanie TK celem wyboru metody operacyjnej - laparoskopii (w przypadku ciąży jajowodowej) lub laparotomii (w ciąży ulokowanej w otrzewnej).W tej sytuacji mamy do czynienia z wyjątkowym rodzajem ciąży - ciążą pozamaciczną zlokalizowaną w jelicie cienkim i powodującą perforację przewodu pokarmowego, która wymaga zaopatrzenia przez laparotomię.
Zalecenie przyjmowania metotreksatu może wydawać się zaskakujące. Jednakże w wywiadzie występuje rzecz, która trochę nie pasuje nam do tej diagnozy - problemy z poruszaniem. U chorej nie występują żadne problemy ortopedyczne, co powinno wzbudzić naszą czujność diagnostyczną - pacjentka może cierpieć na groźne schorzenie.Upraszczając diagnostykę: możemy dowiedzieć się, że chora ma osłabienie siły mięśniowej, co może nas ukierunkować w poszukiwaniu chorób neurologicznych i reumatologicznych. Wyniki badań dodatkowych (kinazy, mioglobiny, EMG, biopsji) wskazują na uszkodzenie mięśni w przebiegu zapalenia wielomięśniowego. W jego przebiegu doszło do zaostrzenia POCHP, stąd taka nietypowa forma leczenia.Oczywiście rozpoznanie zaostrzenia POCHP jest prawidłową diagnozą, niemniej niepełną w tym przypadku.
Nasze dawkowanie bazuje na mp.pl oraz ChPL tiamazolu, gdzie w terapii nadczynności tarczycy wymienia się dawkę początkową na 10-20 mg x 2/ dobę. Bardzo duże dawki (np. 100 mg) stosuje się w leczeniu przełomu tarczycowego.
Leczenie izotopami jodu często jest nieskuteczne z powodu zmniejszonego wychwytu jodu u pacjentów wcześniej leczonych amiodaronem. Tyreocyty są po prostu już przeładowane jodem z amiodaronu, nie są więc chętne do przyjmowania dodatkowej porcji radiojodu.